ماضی استمراری یکی از زمانهای زبان فارسی است که برای بیان کارهایی بهکار میرود که در گذشته انجام شده و در آن زمان ادامه داشته است. به عبارت دیگر، ماضی استمراری اشاره به عمل یا حالتی دارد که در یک بازه زمانی گذشته اتفاق میافتاده است.
ساختار ماضی استمراری به شکل زیر است:
«فاعل + فعل «بودن» (در زمان گذشته) + فعل اصلی با پسوند «-ید» و یا «-ن» (در مصدر)»
به طور مثال:
- من در حال مطالعه درس فارسی بودم.
- او در حیاط مشغول بازی بود.
در این جملات، فعل «بودم» و «بود» نشاندهنده این است که عمل مطالعه و بازی در گذشته و در یک زمان معین در حال انجام بوده است.
به یاد داشته باشید که ماضی استمراری به ما کمک میکند تا به توصیف کارهایی که در گذشته بهطور مداوم اتفاق افتادهاند، بپردازیم و احساس تداوم یک کار را به تصویر بکشیم.